Waar we ook gaan of staan,
zonder dat we het beseffen, bevinden wij ons in een omgeving
waarop een woud aan regelgeving en bepalingen op van toepassing is.
Urgentie
Het coulisselandschap Hart van Brabant verdwijnt – in rap tempo.
Deze halfopen, kleinschalig agrarische verbinding tussen stad, dorp en natuurgebieden valt gestaag ten prooi aan de economische plannenregen van ambitieuze overheden, terreinbeheerders en bedrijfsleven. Alsof dit groene buitengebied, met haar wonderlijk spel van zichtlijnen langs veldwegen, houtwallen, vrijstaand lover en bospercelen, onuitputtelijk is.
Waarden
Wie door het coulisselandschap beweegt, ervaart de sensatie van het buitenzijn, onze logische aanwezigheid tussen ‘verschuivende’ groene decors, verrassende vergezichten en de wisselende dynamiek van geuren, wind, licht en ruimte.
Onze coulissen zijn een onmisbare schakel in de uitwisseling van biodiversiteit, het is een keten van ecologisch natuurkapitaal, een microklimaat dat de kraamkamer vormt van een hele reeks specifieke insecten, reptielen, amfibieën, vogels en zoogdieren.
Voor in- en omwonenden is dit ‘gemoedelijk groen’ een essentiële oase van rust, ruimte en stilte, met name door haar grote toegankelijkheid en wonderschone samenhang van landschapselementen en kleinschalige agrarische bedrijvigheid. Maar ook als groene long maakt het coulisselandschap De Baanen – De Steegen onverbrekelijk deel uit van het leefmilieu van 360.000 in- en omwonenden.
DBDS wil aandacht voor het behoud, het herstel en de natuur-inclusieve ontwikkeling van dit kwetsbare cultuurlandschap. Voor het te laat is.
Verparking als bedreiging
Iedereen erkent het belang van de natuur, maar over welke natuur hebben we het dan?
Het bezit van grond betekent nooit dat men daarover naar willekeur kan beschikken.
Toch wanen veel grondbezitters zich tevens eigenaar van het concept leefmilieu. Overal in het buitengebied grijpt de economische bedrijvigheid steeds dieper op het landschap in, (toerisme, industrie, logistiek, distributie en huizenbouw). De daarbij uitgerolde infrastructuur versnippert wat eertijds, ooit, soms nog maar kort geleden, aaneengesloten gebied was.
Het coulisselandschap wordt uitgekleed – verramsjt -verrommeld.
Daarvoor in de plaats komt: Het Landschapspark.
Landschapspark is het sexy gemaakte synoniem voor economisch gebruik. Grond moet energie opwekken, distributie mogelijk maken, overnachtingsfaciliteiten bieden, water bergen, woonruimte leveren, meer en meer toeristen vertier bieden (Leisure). Allemaal in ons gemoedelijk groen!
Ruimte, dus ook de buitenruimte, wordt deel van een gelikt verdienmodel. Meer hotels en pretparken moeten meer mensen in staat stellen meer en langer gebruik te maken van die eindeloos mooie natuur, zodat meer economische bedrijvigheid meer rendement oplevert voor meer investeerders. Natuur als ‘Groene Onderlegger voor Bedrijvigheid’. Vermaak in het buitengebied: onbeperkt leverbaar!
Vereniging van het onverenigbare
Verparking is diefstal van gemeenschappelijk hoogwaardige natuur- & landschapsbeleving. Het vernietigt ons coulisselandschap, tast ons leefmilieu aan. De harmonisch gegroeide landschapsverhoudingen die we binnen het coulisselandschap zien, verdraagt geen aantasting door nieuwe structuren en schaalvergrotingen (cascobenadering).
Daar waar de schaalvergroting binnen de agrarische sector moet samengaan met het intieme coulisselandschap zien we geriefhoutbos en houtsingels verdwijnen die elders, in kwalitatief verbeterde vorm (?) moeten terugkeren. De praktijk wijst uit, dat rigoureus onderhoud de natuurkwaliteit geruisloos vernietigt.
Wat verdwijnt keert elders niet terug. Wat resteert, als de landinrichter is vertrokken, is landschapspijn voor hen die zich herinneren. Verder oogt de woestijn alsof het nooit anders geweest is.